Aankomst in Prakasam district

Beste familie en vrienden,

Misschien is het jullie al opgevallen, maar we lopen een beetje achter met het bij houden van de reisblog. Maar vandaag hebben een dagje zonder familie en proberen we de blog bij te werken.

De 2 jongens, Sandeep en Reddy brachten ons naar het station. Wat een mensen bijna niet door te komen. En een hoop bekijks dat we hadden. Het was even stressen want we wisten niet in welke coupe we moesten zitten. De jongens renden gelukkig voor ons uit. Eindelijk hadden we de coupe gevonden en de trein begon al te rijden. De jongens moesten eruit springen. We zaten met een ander gezinnetje in de trein, man, vrouw en kind. Ze begonnen gelijk te praten met ons. Gelukkig konden ze goed Engels. We kregen zelfs eten aangeboden. Het smaakte echt goed. Jelle heeft wel even kunnen slapen, maar ik niet. We moesten 7 uur reizen per trein.

Rond kwart over 2 (middernacht) kwamen we aan in Ongole. Daar zou een andere jongen (hij heet Malli) ons op wachten. Tijdens de trein reis hadden we al een paar keer contact gehad met hem. En inderdaad Malli stond daar. Hij was degene die onze hotelkamer had geboekt. Malli stond samen met een vriend (Hari) te wachten op het perron (Beiden komen ze ook uit mijn geboorte plaatsje). Ze hielpen met uitstappen en het dragen van onze koffers. Je zou denken...middernacht...geen mens te bekennen, maar dat geldt in India niet. Er waren best nog wel wat mensen te vinden op het station, active maar ook slapende mensen. Malli en Hari hadden een taxi geregeld voor ons. Die bracht ons naar het hotel. Het hotel stond achter een drukke winkelstraat. Mooier als dat ik in gedachten had. De mensen waren super aardig. De jongens brachten ons boven met onze bagage. Ze lieten ons al gauw alleen, zij moesten ook naar huis, want de volgende dag zou voor hen ook een belangrijke dag worden, ze zouden ons helpen met vertalen, want om 11 uur zouden we de eerste ontmoeting houden met de 4 broers en zus met aanhang in het hotel, praten en eten. Na al die vlieguren en reisuren...was een frisse douche meer dan welkom. Daarna schoon in het opgemaakte bed stappen. We sliepen direct...geen moeite. 

Ongole

8:00 am Daar ging de wekker. We hadden geen moeite er meer na zoveel indrukken om ons te moeten oriënteren waar we waren. Douchen en naar de eetzaal van het hotel om te ontbijten. We wisten al van een jongeman die ons al had voorbereid dat er geen brood met hagelslag klaar stond. Dit was ons eerste ontbijt: 

Na het ontbijt, opknappen en toen naar beneden om de familie op te wachten. Beneden gekomen zat de lobby al bijna vol. Ze hadden een Ds. uitgenodigd die we via Amerikaanse verpleegster kenden om ook te helpen met het vertalen. Hari had ook een familielid meegenomen die een beetje engels kon. Aan vertalers geen gebrek. 

11:00 uur werd 12:00 uur. Daar kwamen ze. Zus en broers. India is knuffelachtiger dan ik dacht (de oudere mensen boven de 60 die zeg je op afstand netjes gedag). Een mooi speciaal moment met de familie. Niet te beschrijven. 13:00 uur was het lunch time. De familie vonden het eten lekker. Eten dat ze deden....en ze hadden dorst! Ontzettend leuk, alleen de taal is toch wel een baricade. We moeten toch maar eens gaan kijken in Nederland of er taal studie Telugu is. Om 16:00 uur gingen ze weer weg, zodat ze voor het donker thuis konden zijn. We werden uitgenodigd om morgen bij hen in het dorp te komen. Ze hadden een welkomst feest georganiseerd voor ons. Het zou een prachtig feest (festival noemen hun dat) worden. We moesten vroeg weg, want zij hadden ontbijt voor ons. 7:00 am op en om 8:00 uur in Pajarla (geboorte dorpje) zijn. Zo gezegd zo gedaan...zie volgende blog.